Publicatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Even een woning kopen is voor veel jongeren een utopie. Maar thuis ‘bij moeders’ blijven is ook geen optie. Voor Chris Dawud, Pieter Bongarts en Bono Barten kwam ‘Neffe de bakker’ als geroepen. “Je kunt het een post-studentenleven noemen, alleen dan in een comfortabel huis.”
Als de voordeur opengaat is de ongedwongen ‘mannensfeer’ meteen zichtbaar. Vier kratten bier staan opgestapeld in de hal. Een volle schappenkast en de sporttassen op een praktische manier geparkeerd onder het droogrek. “Het is hier netjes, maar het hoeft ook allemaal niet zo héél precies. Wij voelen ons daar lekker bij”, zeggen biologiedocent Pieter (26), gymleraar Bono (27) en customer servicemedewerker Chris (28). “Voor ons is dit een prima plek.”
Stap maken
Sinds twee en een half jaar huurt het vriendentrio het huis in de Lepelstraat, links naast de voormalige bakkerij ‘De Bakkertjes’. Rond de Corona-periode begon het te knagen. “We hadden het thuis goed naar de zin, maar we wilden ook wel een stap maken. Tja, inderdaad, in je eentje iets kopen is in de huidige tijd gewoon niet mogelijk. Het liefst wilden we ook in Sint Tunnis blijven wonen. En toen dit op ons pad kwam, hebben we snel de koppen bij elkaar gestoken. Niet veel later zaten we al hier. Voor ons is het wel belangrijk dat we met ons drieën dit konden doen, we zijn goede vrienden en weten wat we aan elkaar hebben.”
De verdeling van de slaapkamers was meteen gepiept. “We hebben gewoon geloot. Dat was zo gebeurd. De ene kamer is wat anders dan de andere, maar we vinden het allemaal prima. We doen niet moeilijk. Eigenlijk nergens over.” Hoe zijn de taken verdeeld? “Ik kook meestal”, zegt Pieter. Vind ik leuk.” “En wij ruimen dan meestal op”, zeggen Bono en Chris. “Dat gaat allemaal vanzelf”, zegt Bono. “Ik moet wel scherp zijn op het buitenzetten van het afval elke week. Daar zijn Chris en Pieter minder sterk in, haha.”
De waterige herfstzon schijnt naar binnen vanachter de riante tuin. Op de stoep staat een barbecue.
“Ja, niet slecht. In de zomer kunnen we mooi buiten chillen. We krijgen ook wel eens bezoek van vrienden. Bijvoorbeeld voordat we op stap gaan. Dat is gezellig”, zeggen de vrienden. “Het is sowieso een toplocatie hier bij ‘Neffe de bakker’, zoals we onze plek noemen. We zitten midden in het dorp. Vrienden allemaal dichtbij en bij evenementen zitten we op de eerste rang. Bij de wielerronde of de carnavalsoptocht hoeven we de statafel maar buiten te zetten.”
Samen voetbal kijken
De mannen zijn nu vrijgezel. Maakt dat het leven samen in één huis extra eenvoudig? “Ja, op zich wel. Maar als één van ons een relatie heeft, is dat ook geen probleem. Boven is voldoende gelegenheid om op jezelf te zijn. We leven sowieso ons eigen leventje. Wil niet zeggen dat we niet veel samendoen. We kijken bijvoorbeeld graag Champions League samen op tv. Voetballen is een passie van ons allemaal. Net als Ajax en Helmond Sport trouwens.” Hoe goed de maten het ook naar de zin hebben, vaststaat dat ze hier niet willen blijven wonen. Ze hebben geen haast, al kijkt Chris wel al wat om zich heen. “Ja, ik ben er wel langzaam maar zeker aan toe om lekker op mezelf te gaan. Iets in Sint Tunnis, of anders in Boxmeer.”
Wie er in de toekomst ook vertrekt, voor Bono, Pieter en Chris staat vast dat er dan zeker ruimte is voor een nieuwe bewoner. “De huur met z’n drieën delen of met z’n tweeën, dat scheelt nogal”, weten ze. “Maar het moet dan wel een vriend of goede bekende zijn van ons. Dan hebben we geen gedoe en altijd lol.”
De kerstboom staat weer in de huiskamer. “Ja, die zetten we elk jaar netjes op”, zegt Pieter. “En daar zie je een klein kerstmannetje aan de afzuigkap hangen. Die kan er met Pasen trouwens nog steeds hangen, wie weet, haha.”
