Op een zonnige herfstdag ontmoeten we Marleen Ponsen uit Sint Anthonis, die na 30 jaar trouwe dienst in de supermarkt onlangs met pensioen is gegaan. Op 16-jarige leeftijd begon Marleen als scholiere bij de Centra supermarkt, puur om wat bij te verdienen. "Lekker geld verdienen", zegt ze met een glimlach. Nu, drie decennia later, kijkt ze terug op een carrière vol veranderingen, maar altijd met de focus op het contact met klanten en collega's. Toch moest ze even nadenken toen ze werd gevraagd voor dit interview: "Ik sta niet graag in de belangstelling."
Een begin bij de Centra
Marleen begon op 10 oktober 1994 bij Theo en Sjan Verstegen, toen de Centra nog gevestigd was in de Breestraat. Ze was blij met haar vast contract. Hier leerde ze de fijne kneepjes van het vak, voornamelijk achter de kassa. “ We moesten de artikelen zelf prijzen”, vertelt ze. “Er was nog geen digitalisering, alles ging handmatig.” Die beginjaren waren anders, herinnert ze zich. De winkel was kleiner en er was meer tijd voor klanten. "Een praatje maken kon altijd", wat zorgde voor een fijne band met de klanten"
Overgang naar C1000 en Jan Linders
Toen de Centra een C1000 werd verhuisde de winkel naar de locatie waar nu de Albert Heijn zit. "De winkel werd veel groter en er kwam meer personeel bij", zegt Marleen. Dit betekende ook dat de manier van werken veranderde. “ We kregen digitalisering en de werkzaamheden werden anders. Ik kreeg meer verantwoordelijkheden, zoals het opmaken van de kassa's het hebben van de sleutel van de winkel. Het was prettig werken ".
Wrijving geeft glans
Personeelsfeesten waren een jaarlijks hoogtepunt. "We leerden elkaar beter kennen en de samenwerking werd sterker", herinnert ze zich. Maar de grootste verandering kwam, toen de Edah werd overgenomen door Jan Linders. “Dat was even wennen", geeft ze toe. “Er ontstond soms wrijving tussen, maar de manager zei: ‘Wrijving geeft glans.’ En uiteindelijk klopte dat ook.”
Werken toen en nu
Terugkijkend ziet Marleen grote verschillen tussen het werk in de supermarkt vroeger en nu. "Vroeger moesten we alle artikelen handmatig prijzen en kaartjes maken, nu gaat dat digitaal. Ook de band met collega’s is anders geworden. Tegenwoordig heeft iedereen zijn eigen afdeling en is er meer verloop in personeel." Ook merkte Marleen dat klanten mondiger zijn geworden:" Soms moest ik me echt even inhouden," zegt ze lachend.
Wat maakt het werk leuk?
De variatie in het werk die een supermarkt biedt, vond Marleen leuk. “ Je kan achter de kassa zitten, bij het brood of bij de groenten staan, of de servicebalie. Die afwisseling hield het werk leuk. ”Maar de contacten met klanten waren misschien wel het belangrijkst voor haar. "Het sociale aspect maakte mijn werk waardevol. Vooral toen mijn man René overleed, werd ik door mijn collega's enorm goed opgevangen. Dat heeft me echt goed gedaan "
Overgang naar Albert Heijn Jan Linders
De overgang naar Albert Heijn van Jan Linders, bracht nieuwe procedures. “Die hadden we snel onder de knie”, vertelt Marleen. De elektronische schapskaartjes waren ideaal, bespaarden ons veel werk.
Een mooi afscheid
Bij haar afscheid sprak supermarktmanager Paul Benneheij. Hij deelde met plezier dat hij van Marleen het kassa-draaien leerde. "In het begin was je voor mij te direct en eerlijk," vertelt hij, "Maar nu waardeer ik dat en wil ik het horen." Een grappige anekdote die de sfeer tijdens haar afscheid vastlegde.
Een nieuw hoofdstuk wacht
Nu Marleen met pensioen is, heeft ze tijd om na te denken over wat ze zal missen. "Zondag dacht ik nog: o, jammer, ik hoef niet meer te werken." Maar vooral zal ze de sociale contacten missen. "Het werk, de collega’s, de praatjes met klanten, dat zal ik gaan missen."
Marleen, bedankt dat je jouw verhaal met ons wilde delen. We wensen je veel geluk en plezier in deze nieuwe fase van je leven.
Team dorpsverbinders
