KERSTVERHAAL - BOODSCHAP PASTOOR HERMANS
Het was koud, die nacht.
Een ijzige wind joeg de sneeuw op en
de mensen die nog buiten waren haastten zich.
Thuis brandde het vuur in de haard.
De tafel was gedekt, de kaarsen waren aangestoken.
Het was kerstnacht.
Nog maar één enkele man liep door de verlichte straten.
Zijn rug was gebogen en hij liep maar voort door de sneeuw en de kou, zonder zelf te weten waarheen hij ging.
Niemand wachtte op hem.
Riton had geen familie en geen thuis.
De mensen keken naar hem als hij voorbij ging.
Hij lette er niet op. Zonder achterom te kijken, vervolgde hij zijn weg.
Hij floot zachtjes voor zich heen en de sneeuwvlokken
bleven in zijn baard hangen.
Toch was hij niet alleen in die ijzige nacht...
Een hondje liep achter hem aan.
Waar kwam hij vandaan?
Om zijn nek had hij een halsband met een ster.
Toen Riton het hondje zag, begonnen zijn ogen te stralen.
"Ben je verdwaald? Dan kunnen we beter bij elkaar blijven."
De hond keek hem aan.
Beschut onder de takken van een grote spar
pakte Riton een stuk brood uit zijn rugzak en sneed het in tweeën.
"Hier!" zei hij met een glimlach. "Het is een mager maaltje
voor een avond als deze, maar meer heb ik niet."
Omdat het Kerstmis was vertelde hij een verhaal
dat hij als kind heel mooi had gevonden.
Het traditionele verhaal dat Jezus is geboren,
opdeze heilige Nacht, stille Nacht.
Daarna floot hij nog wat.
Ook de wind floot. Steeds luider en luider, steeds kouder en kouder.
"Kom," zei Riton. Hij zette de kraag van zijn oude, versleten winterjas op. "Laten we schuilen in die hut."
Ze zaten daar een hele poos, lekker warm in het stro.
Toen klonk er opeens een stem:
"Schrik niet en luister.
Ik ben geen hond.
Ik ben een tovenaar."
"Jij? Een tovenaar?"
zei de oude man verbaasd."
Vanavond heb ik mezelf in een hond veranderd,
omdat ik degene die goed voor me zou zijn wilde belonen,"
zei de tovenaar. "En jij bent de enige die goed voor me was.
Om je te bedanken zal ik je liefste wens vervullen.
Vertel me wat die wens is."
"Ik wil geen grote dingen en ik heb niets nodig," zei Riton.
"Maar ik heb altijd al een hond gewild."
De tovenaar dacht lang na.
Was dat Ritons liefste wens?
Toen besloot hij dat hij graag
de beste vriend van de oude man wilde zijn.
En hij gaf voorgoed zijn toverkracht op.
Heel vroeg de volgende ochtend verliet de oude man
de hut om verder te trekken.
En zijn vriend, de hond, volgde hem.
--------------
Beste inwoners van St.Tunnis,
wat kunnen wij ons wensen met deze kerst voor onszelf?
Wat is uw wens voor het nieuwe jaar?
Ik wens u allen een zalig Kerstmis en gezegend nieuwjaar.
Eer aan God in den hoge en op aarde vrede in wie Hij welbehagen heeft.
Voor mijzelf, ik heb alles, ben tevreden,
gelijk wij allemaal denk ik alles hebben;
gezondheid, vriendschap, familie, werk, eten en drink,
dak boven ons hoofd, vrije tijd en hobby’s,
mensen die in je geloven en van je houden,
je waarderen om wie je bent…enz.
Ja, ik kan wel wat hulp gebruiken in de kerk in het nieuwe jaar.
Bestuurlijk, administratief, voor hand- en spandienst,
alle ondersteuning is welkom in 2026,
ook in januari met actie kerkbalans.
Dit terzijde.
Trekt samen op de komende 365 dagen in het nieuwe jaar van de Heer.
Zoals Riton de tovenaar in de hond met Kerst in zijn leventje toeliet,
moge wij allen God, die ons geboren is in dit kind Jezus met kerstmis, toelaten in elk mens die we zullen ontmoeten in het nieuwe jaar.
Wonderlijk.
De tovenaar gaf zijn toverkracht om Riton’s wens in te lossen op.
Wat kan ik opgeven om de wens van …. in te lossen in 2026.
Ik hoop u allen in het nieuwe jaar te kunnen begroeten voor de Eucharistie of het ontvangen van een sacrament, geloofsonderricht en -verdieping, bij een van de activiteiten die er in de parochie worden georganiseerd.
Zoals dit jaar voor het eerst weer een Lourdesreis in het najaar. Zie voor infomatie onze website.
Ik wens u allen ‘de vrede van Christus’,
voorspoed en Gods zegen in 2026.
En voor komende dagen: Zalig kerstmis en -dagen.
Pastoor Jos Hermans
