Publikatie Trots Sint Tunnis
Door Arie Cornelissen
Terwijl de adventskalender in haar keuken langzaam leger wordt, telt Gwen de Jong af naar Kerstmis. Niet alleen naar het feest, maar vooral naar het samenzijn. “Je kunt zoveel mooie dingen uit de bijbel halen.”
Gwen de Jong (49) groeide op in Haarlem in een gelovig gezin en zong al jong in het kerkkoor. Toen ze twintig jaar geleden naar Sint Anthonis verhuisde, miste ze de kinderwoorddiensten van vroeger. Gwen en haar man Wilfried kenden in Sint Tunnis niemand. “Van mijn moeder leerde ik dat je in een kerkgemeenschap altijd nieuwe mensen ontmoet. Al snel ben ik hier gestart met kinderwoorddiensten in de pastorie. Hierin vertelden we kinderen op een leuke, speelse manier bijbelverhalen. Met een kleine boodschap erin.” Waren er aan het begin nog zo’n tien kinderen, na enkele jaren liep de belangstelling snel terug. “Ja, jammer. Er is steeds minder tijd voor rust. Wel fijn dat ik tot op de dag van vandaag de communievoorbereidingen voor kinderen van groep 4 kan helpen organiseren. We zijn in november weer gestart met een nieuw groepje.”
YouTube-filmpje
Gwens ogen glimmen. “Het is heerlijk om die communievoorbereidingen te doen. In het begin zijn de kinderen vaak nog wat schuchter en laten we ze eerst wennen. Door ze te laten beginnen met een kaarsje aan te steken. Daarna zie je ze na verloop van tijd groeien en vragen stellen. Sommigen verrassen en dragen niet veel later zomaar een tekst voor. Mooi hè.” De huidige pastoor is nauw betrokken, vindt ze. “De samenwerking met de vorige pastoors was soms een uitdaging. Ze hielden vast aan de strakke bisdomrichtlijnen, waardoor het zoeken was naar ruimtes in de marge. Met pastoor Hermans is er nu wel een goede samenwerking. Hij praat op een fijne manier met de kinderen en sluit goed aan bij de lessen van onze methode. Hij is zelfs digitaal handig. De pastoor laat bijvoorbeeld een YouTube-filmpje over de schepping zien. Dat vinden de kinderen top. Leuk om te ervaren hoe ze daarop reageren met vragen als: ‘kan dat wel, de wereld in zeven dagen bouwen’ of ‘waarom zijn er op het filmpje geen dino’s te zien?’.
Van alleen maar luisteren worden kinderen niet blij. We proberen dan ook zoveel mogelijk af te wisselen en kinderen ook dingen te laten doen. Een knutselwerkje maken bijvoorbeeld.” Gwen geniet ook al jaren van de Herdertjesmis, de kerkdienst voor kinderen op kerstavond. “Dat is een avond vol actie. Samen met Johanna van Sambeek en Jeanne Wientjes vertellen we het kerstverhaal of een variant daarop. En de kinderen mogen dat uitbeelden. De ene is herder, de ander een engel, enzovoort. Iedereen is ijverig en loopt door elkaar heen. Het is soms één grote vrolijke chaos, maar wel gezellig en leuk. Samen met ouders of grootouders erbij, dat maakt het compleet.”
Voldoening en plezier
Bidden doet ze regelmatig. “Niet zoals vroeger met de knietjes voor het bed, haha. Nee, bidden is voor mij eenvoudiger. Gewoon uitspreken waar je dankbaar voor bent of wie je graag steun zou toewensen.” De kerkgemeenschap is minstens zo belangrijk als het geloof of een God. “In een kerkgemeenschap ben je samen, heb je contacten, voel je je gedragen. Dat geeft veel voldoening en plezier. Daarom draag ik ook zo graag daar samen met anderen een steentje aan bij. En ook al zie je kinderen als ze ouder worden vaak niet meer terug: je hebt ze iets meegegeven. Het doet me alleen al goed als ik ze bijvoorbeeld als medewerker van de Albert Heijn later nog eens tegenkom. Ze zwaaien vaak vriendelijk.”
Met de adventskalender telt Gwen af naar Kerstmis, het ‘feest van hoop en een nieuw begin’. “Het is belangrijk dat we naar elkaar om blijven kijken," zegt ze. "Fouten maken mag. God kan ook geen oorlog voorkomen. Er is altijd ruimte om te vergeven. Het is niet erg om sorry te zeggen. In welke vorm er een God bestaat weet ik niet, maar de bijbel is een houvast vol mooie levenslessen.” Gwens wens voor kerst? “Gewoon, wees lief voor elkaar. Dat is mijn geloof en ik gun het iedereen.”
